Nadal jestem między Młotem a Kowadłem jeśli chodzi o uczuciowa stronę mojego życia.

Pan Młot chciałby być mi coraz bliższy, Pan Kowadło staje sie coraz bliższy. Nadal jednak Pan Kowadło nie jest mi na tyle bliski, by zakończyć znajomość z Panem Młotem :)

I tak trwam zawieszona w próżni, chciałabym mieć pewność ze To Właśnie Ten i oderwać sie od ziemi chociaż na chwile. Niebo mi się marzy:]

I nadal szukam swojej radosnej strony, bo ukryła sie gdzieś głęboko na dnie i nie mogę jej stamtąd wydobyć, a bez niej czuje sie nieswojo.

Wiem jednak, ze ten stan nie będzie trwał wiecznie. Bo po chwilach wielkiej niepewności, przychodzą chwile niczym nie zmąconej pewności. I tego sie trzymam jak tonący brzytwy:]

Jak żyć?
z dnia na dzień
ciesząc sie każdą dobra chwilą...
A kiedy
przychodzą te złe
przeczekać...
"życie to taka
piękna sprawa
dopóki toczy sie
kipi jak lawa"